India

Inleiding §1. Armoede als kenmerk §2. Honger als kenmerk §3. Ziekte en slechte huisvesting §4. Ongunstige opbouw bestaansmiddelen §5. Overmatige verstedelijking §6. Slechte infrastructuur Inleiding India is een land in Zuid-Azie met een oppervlakte van 3 287 263 vierkante kilometer. Met 930 miljoen inwoners heeft India na China de grootste bevolking. De belangrijkste officiële talen zijn Hindi en Engels. Maar in totaal worden er wel zestien verschillende talen gesproken. De hoofdstad van India is New Delhi. Dit is overigens niet de stad met het grootste aantal inwoners, dat is Bombay. Het aantal inwoners is niet precies bekent, omdat er elke dag heel veel mensen van het platteland naar de stad trekken en zich niet laten registreren. (plaatje landkaart) Het noorden bestaat, zoals je ziet, uit hooggebergten, ook wel de Himalaya genoemd. De grote vruchtbare gebieden liggen langs de grote rivieren en in de kustgebieden. Het westen bestaat uit woestijn, de Thar woestijn. India heeft drie seizoenen: de koude tijd, de hete tijd en de natte tijd. Vooral de natte tijd, de moesson, is van levensbelang. §1. Armoede als kenmerk In 1995 ging het beter met de economie in India. Het nationale inkomen was te vergelijken met 85% van het Nederlands nationaal inkomen. Maar je moet je wel realiseren dat India ongeveer 62 keer zoveel inwoners heeft die de kost kunnen verdienen. Het gemiddelde jaarlijkse inkomen van een Indiër is dus ongeveer 600 Nederlandse guldens. Zelfs als je je bedenkt dat de prijzen van producten in India lager zijn dan in Nederland is dit nog erg weinig. De Indiase economie wordt wel eens omschreven als een olifant. Hier bedoelt men niet mee dat ze zo’n grote en goede economie hebben, maar hiermee bedoelt

Men de grote van het land, de grote van de bevolking en de potentiële groei (is de kans op een betere economie). Tegenwoordig leest men vaak dat de ‘olifant ontwaakt’, om aan te geven dat India aan het begin staat van een periode van een snellere economische groei. Een kenmerk van armoede in een ontwikkelingsland is dat er een slechte sociale structuur is. Een voorbeeld daarvan, wat ook in India voorkomt, is een grote tegenstelling tussen elite en massa. Elite is een kleine groep maatschappelijk bevoorrechten en massa is de grote arme bevolking, waarvan het grootste deel meestal boer is. §2. Honger als kenmerk Er zijn 2 verschillende soorten honger: kwantitatieve honger en kwalitatieve honger. Kwalitatieve honger is honger ten gevolge van een eenzijdig menu. Kwantitatieve honger is honger ten gevolge van een te kleine hoeveelheid voedsel. Dankzij de groene revolutie in 1966 heeft India nog maar weinig te maken met kwantitatieve honger. Tot de jaren zestig had de normale mens vaak niet genoeg te eten. Elk jaar moesten de Amerikanen bijspringen met leveringen van vele miljoenen tonnen graan om een hongersnood te voorkomen. Maar sinds het midden van de jaren zestig nam de voedselproductie spectaculair toe. Dit gebeurde door de betere zaden, meer irrigatie en kunstmest. De tarweoogst nam het meest toe. In 1974 bedroeg die ruim 59 miljoen ton. Dat is vijf keer zoveel als dertig jaar daarvoor. Betere irrigatie was de belangrijkste reden voor de stijging van de voedselproductie. Een nadeel van de moderne landbouwmethoden is dat de kwaliteit van het voedsel achteruit is gegaan. Hoewel India geen last meer heeft van kwantitatieve honger, is er nog wel kwalitatieve honger aanwezig bij een groot deel van de bevolking. Deze vorm van honger is moeilijk te bestrijden, omdat het meestal niet te zien is aan de mensen. §3. Ziekte en slechte huisvesting In India sterven gemiddeld tachtig van de duizend kinderen per jaar. De mensen worden gemiddeld eenenzestig. Voor 2400 mensen is een dokter beschikbaar in India. De gezondheidstoestand is dus niet best. Ziekte zijn deels een gevolg van de armoede. De meest voorkomende gezondheidsproblemen zijn: malaria, geslachtsziekte, kanker, lepra, blindheid, kropgezwellen en tuberculose. In India is bijvoorbeeld geen goed drinkwater en de sanitaire voorzieningen zijn slecht. Ook door de slechte voeding worden veel mensen, vooral kinderen, slachtoffer van ziekten. In India woont 75% van de bevolking op het platteland. Er zijn zo’n 600.000 kleine dorpjes met maar een paar honderd inwoners. De armste dorpsbewoners leven in hutten, dat zijn een soort eenvoudige bouwsels die op een tent lijken. Veel platteland bewoners trekken naar de stad omdat ze denken dat ze daar een beter bestaan kunnen leiden. Dit blijkt totaal niet waar te zijn. De mensen komen terecht in krottenwijken. Dit zijn meestal illegaal gebouwde hutjes van stukken plastic, doeken en metaal. Een kwart van de stedelijke bevolking woont in deze sloppenwijken die de Indiërs zelf jhuggi’s noemen. De levens- omstandigheden zijn hier erg slecht. Van sanitaire voorzieningen is bijna geen sprake. In de moessontijd is het hier een grote modderpoel. De meeste hutjes zijn niet bestand tegen de overvloedige regenval. De rest van de stadsbevolking woont in flats, die vervallen en weinig sanitaire voorzieningen hebben, of in appartementen, die zelfs naar westerse begrippen onbetaalbaar zijn. Dit is een heel klein deel van de bevolking, de elite. De stedelijke bevolking groeit per jaar met 4%. §4. Ongunstige opbouw bestaansmiddelen De bestaansmiddelen zijn op te splitsen in 3 sectoren: landbouw, industrie en diensten. Deze worden ook wel primaire, secundaire en tertiaire sectoren genoemd. 65% van de Indische bevolking werkt in de landbouw, dus op het platteland. De secundaire sector is de industrie. Vanaf 1950 heeft de overheid op grote schaal in de industriële sector geïnvesteerd. Hierbij wordt de nadruk gelegd op zelfvoorziening, produceren voor eigen gebruik. Ongeveer een kwart van de bevolking werkt in de diensten. De dienstensector in India heeft hele andere beroepen dan in Nederland. Bij ons heb je voor de dienstenbaantjes behoorlijke opleidingen nodig en word je in het algemeen goed betaald. Dat is in India wel anders. Daar horen ook zeer simpele, zeer laagbetaalde baantjes bij deze sector, zoals schoenpoetser en sigarettenverkoper. Deze indeling van sectoren is kenmerkend voor ontwikkelingslanden. In de westerse wereld is de indeling totaal anders. Er werkt slechts 5% van de beroepsbevolking in de landbouw, ongeveer 54% in de diensten en 41% werkt in de industrie. §5. Overmatige verstedelijking In India woont 25% van de bevolking in de stad. Terwijl er bij ons 60 tot 80% van de mensen in de stad woont is deze 25% toch overmatig, omdat er grote werkloosheid in de stad is en er zijn veel krottenwijken. Er komen per jaar alleen al in New Delhi 500.000 mensen bij. Een groot deel hiervan komt van het platteland. Deze mensen trekken naar de stad omdat ze daar een beter leven hopen te vinden. Maar het tegendeel bewijst zich. Bijna alle mensen komen terecht in de sloppenwijken. In de vorige paragraven heb je over dit onderwerp al het een en ander kunnen lezen §6. Slechte infrastructuur Onder infrastructuur verstaan we de verkeersvoorzieningen die nodig zijn om een bedrijf te laten werken. Hierbij moet je niet alleen denken aan verkeer op de weg, maar ook aan post-, telefoonverbindingen en geldverkeer. De slechte infrastructuur in India belemmert de handel met het buitenland. Buitenlandse handelaren hebben geen begrip voor de problemen in India. Dit is voor de Indiase bedrijven een handicap, zij willen concurreren op de wereldmarkt om beter en rijker te worden.
bronvermelding Boeken: De Geo Geordend basisboek
Meulenhoff Educatief
1993
De Geo Geordend lesboek
Meulenhoff Educatief
1995
India
KIT- uitgeverij
1997
India
SDU uitgeverij
1990
documentatiemap India
Bibliotheek Rijnsburg
1997 Cd rom: encarta encyclopedie
1999