EMU

Hoe is de EMU ontstaan? Het begon allemaal in 1950, toen kwam het voorstel van Schuurman uit Duitsland om in West- Europa te gaan samenwerken. Zes landen deden met dit voorstel mee, namelijk: Nederland, België, Luxemburg, Frankrijk, Duitsland en Italië. Ze werkten eerst alleen samen op het gebied van kolen en staal. Deze samenwerking heette de EGKS ,dat betekent: Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal. In 1957 werd de naam veranderd in EEG wat Europese Economische Gemeenschap betekende. Later EG, omdat het niet alleen nog maar over economische zaken ging. In 1973 kwamen er drie landen bij, namelijk: Groot- Brittannië, Denemarken en Ierland. in 1981 kwam Griekenland erbij en in 1986 volgden Spanje en Portugal. en ten slotte in 1995 Finland, Zweden en Oostenrijk. De EG heeft toen de naam EU gekregen wat Europese Unie betekent. Er zijn nog veel Oost-Europese landen die tot de EU willen toe treden. EMU staat voor Economische en Monetaire Unie. Op 1 januari 1999 ging de EMU van start. Dat hadden de EU landen al in 1991 in Maastricht afgesproken. Dat wil zeggen dat de onderlinge wisselkoersen aan elkaar gekoppeld zijn. Alle landen die aan de criteria voor toetreding tot de EMU voldoen, worden automatisch lid van de EMU, behalve Engeland. Een land moet aan 4 criterias voldoen, namelijk: 1. Een lage inflatie. Dat wil zeggen dat de stijging van de prijs van het dagelijkse eten niet hoger mag zijn dan 1,5 Procentpunt, boven de inflatie van de drie EU landen met da laagste inflatie. 2. Een lage rente. De rente op langlopend staatsobligaties mag niet hoger zijn dan 2 procentpunten boven de rente van de drie EU landen met de laagste rente. 3. Degelijke overheidsfinanciën. Het begrotingstekort moet lager zijn dan 3 procent van het nationale inkomen. Of het moet aan het dalen zijn, en dus al bijna de 3 procent hebben berijkt. Of de overschrijding is van korte duur. De overheidsschuld moet ook lager zijn dan 60 procent van het nationale inkomen. Of de schuld moet in een voldoende tempo een duidelijkle daling tonen in de richting van de 60%. 4. een stabiele wisselkoers. Een stabiele wisselkoers. Volgens het verdrag moet de wisselkoers twee jaar lang zonder dat het geld minder waard word binnen de normale marges van het wisselkoersmechanisme van de EU-landen zijn gebleven en moet een land lid zijn geweest zijn van dit mechanisme. Naast al deze vier dingen moet een land op tijd zijn Centrale-Bankwetgeving hebben aangepast. In 1998 werd besloten welke lidstaten mee mochten doen met de EMU, er werd gekeken naar de toelatingeisen. In 1998 werd ook de Europese Centrale Bank (ECB) opgericht. Deze bank staat in Franfurt. Deze bank organiseerde het verloop van het invoeren van de euro. In 1999 1 januari werd vastgesteld hoeveel de euro waard was, in Nederland was dat afgerond 2 gulden 20. en vanaf 1 januari werd er op transacties en geldwisseling tussen de Europese Centrale Bank en de Nationale Centrel Bank met Euro's gerekent. en de staatsleningen kwamen ook in euro's. De euro was toen al een wettig betaalmiddel, maar de burgers konden er nog niet mee betalen. In 2002 1 Januari kreeg elke burger 3 euro en 88 cent om kennis te maken met de euro. Nu waren er nog 2 moeizame maanden, want in sommige landen kon je nog 2 maanden lang met de euro en hun nationale munt betalen, in Nederland was dat 1 maand. Vanaf 1 maart 2002 was de euro het enige wettelijke betaalmiddel binnen de EMU