Op zoek naar de ideale samenleving

Hoofdstuk 1: Rechtspraak Rechtspraak is het spreken over iemands recht en een gerechtelijke uitspraak doen. In de 18e eeuw was het een puinhoop in de rechtspraak. De doodstraf bestond nog, en mensen werden gemarteld, ook als er geen –of onvoldoende - bewijs was. Als jij een ander geloof had dan de rechter, had je een grote kans op de doodstraf. Een voorbeeld is Jeans Calas. De verlichters hadden daarop kritiek. Een bekende verlichter was Cesare Beccaria. Zij wou verandering in de rechtspraak. Ze stond erop dat de doodstraf werd afgeschaft, en dat er gevangenisstraffen werden ingevoerd. Martelingen was ze ook fel tegen. Zij vond dat martelingen niet nodig waren, en dat dat ook anders kon. Rechtspraak moest naast straf een doel hebben en dat was, volgens Beccaria: de misdadiger moest boeten en leren voor wat hij heeft misdaan om het niet nog eens te doen. Door de kritiek van de verlichters is in loop van de jaren ook dingen in prakrijk gebracht. Een rechtspraak word nu op een eerlijke en rechtvaardige wijze doorgebracht. Vonnissen veranderden: doodstraf en martelingen zijn er niet meer, net als strenge straffen en er zijn nu alleen maar gevangenisstraffen in de Europese Unie. Hoofdstuk 2: Godsdienst Godsdienst is een religie waar vaste regels en gebruiken zijn die een gelovige moet volgen. In de 18e eeuw had godsdienst invloed op veel dingen, zoals op de rechtspraak. Omdat mensen een ander geloof hadden, kregen zij zware straffen. Men had alleen begrip voor de eigen godsdienst, de rest was fout. In die tijd begonnen mensen ook te twijfelen over hun geloof, bestond God wel? De verlichters wouden dat mensen leerde verdraagzaam te zijn op godsdienstig gebied. Dus; elkaars geloof leren te respecteren en niet te bestrijden. Veel mensen meenden ook dat God het heelal had gemaakt. Een geloof kwam uit de natuur en het was dom dat godsdiensten elkaar gingen bestrijden. Van al die meningen is er veel in praktijk gebracht. Nu respecteren de mensen elkaars geloof. Nu is discriminatie zelfs strafbaar. Jammer genoeg is dat niet overal ter wereld zo.
Hoofdstuk 3: Politiek Politiek is de manier waarop de mensen de macht verdelen. In de 18e eeuw was de politiek zeer. De vorsten hadden alle macht. Er waren veel slaven en daar ergerde de meeste verlichters zich aan. Mensen waren niet vrij, ze leefden meestal in een autocratie en moesten gehoorzamen. Vorsten regeerden zelf en het volk had niets te zeggen. De vorst had uitvoerende, rechtsprekende en wetgevende macht. De verlichters hadden daarop kritiek en wilden dat de slavernij moest worden afgeschaft. Diderot had veel kritiek over de slavernij en de mensen die de slavernij steunden. Hij wilde dat iedereen gelijk leefde en dat mensen niet alleen maar om hun huidskleur, godsdienst en cultuur anders moesten worden behandeld. Rousseau (1712 – 1778) beweerde dat mensen vrij worden geboren en in die tijd onvrij werden. Hij vond dat iedereen vrij moest zijn. Frederik de Grote vond dat koningen en vorsten zich moesten gedragen als onderdanen en niet de baas moesten spelen. De macht moest onder brede lagen worden verdeeld. Dankzij de kritiek van deze verlichters is veel in praktijk gebracht. In 1814 is de slavernij ook afgeschaft. Mensen leven nu vrij en hebben meer rechten. De macht is verdeeld in brede lagen ( koning(in), president, ministers, burgemeesters, etc. ) Dat komt mede door dat wij in een democratische Unie leven. Maar niet overal ter wereld is dat zo. Je hebt ook nog dictaturen. Dat komt nu bijvoorbeeld voor in Irak. Hoofdstuk 4: Onderwijs en opvoeding Onderwijs is het overbrengen van kennis en vaardigheden. Opvoeding is het grootbrengen van iemand. In de 18e eeuw was er alleen maar onderwijs voor kinderen van de adel en de gegoede burgerij. Aan kinderen werd weinig aandacht besteed en zij moesten zich als volwassen gedragen en kleden. Kinderen waren niet belangrijk. De ouders bemoeiden zich weinig met de opvoeding van hun kind. De verlichters vonden ook dat niet goed, en kwamen op voor de kinderen. Zij vonden dat ook armere kinderen recht hadden op onderwijs. Iedereen moest dezelfde kansen krijgen. Volgens Rousseau moest een kind eerst iets verkennen, dan begrijpen en dan lezen. Een kind heeft opvoeding nodig en moet aandacht krijgen. Een kind moest als een kind worden behandeld. Van de kritiek van Rousseau en andere verlichters is veel in praktijk gebracht. In de loop van de eeuwen is dat ook veranderd. Alle kinderen kunnen naar school gaan, sterker nog; ze zijn verplicht om onderwijs te volgen. Kinderen krijgen nu ook meer aandacht. Dat komt mede doordat gezinnen kleiner zijn geworden. Alleen is dit maar in de meeste ontwikkelde landen (de EU, VS etc.). In ontwikkelingslanden kunnen veel kinderen niet naar school en hebben ze geen goede opvoeding. Conclusie Ik doe de conclusies per hoofdstuk. Hoofdstuk 1: Rechtspraak
In ons leefgebied hebben de verlichters niet veel meer te vertellen, omdat het eerlijk gaat. Vonnissen worden goed en nauwkeurig uitgesproken. In ontwikkelingslanden is dat vaak nog minder. Als voorbeeld; neem Irak, daar worden door Saddam Hoessijn nog steeds mensen gemarteld die op politiek gebied commentaar hebben. Hoofdstuk 2: Godsdienst
De verlichters hebben ons hier wel nog wat te vertellen, zoals Voltaire. Er is nog steeds veel oorlog om geloven, dit vooral in de oosterse wereld. Gelukkig gaat in Nederland (EU) nog alles goed. Hoofdstuk 3: Politiek
In de meeste landen gaat het op politiek gebied goed. Er is veel vrijheid en de macht is goed verdeeld. De kritiek van de verlichters heeft dus geholpen. Maar niet overal ter wereld is dat zo. Je hebt landen waar de mensen nog niet vrij zijn, en waar er een dictator aan de macht is. ( Irak alweer J) Hoofdstuk 4: Onderwijs en opvoeding
Ook het onderwijs in Nederland is prima. Hetzelfde geldt voor de opvoeding. Alle kinderen zijn verplicht naar school te gaan en hebben recht op een goede opvoeding. De verlichters hebben ons niet veel meer te zeggen op het gebied van onderwijs. Ook hier gaat het bij arme landen nog slecht: ze hebben geen onderwijs en een slechte opvoeding. Er komt ook veel kinderarbeid voor.
Algemene conclusie De verlichters hebben ons hier in de ontwikkelde landen niet veel meer te zeggen. Op bijna alle genoemde onderwerpen gaat het goed in ons leefgebied. De ontwikkelingslanden, daarentegen, hebben nog heel wat te leren van de verlichters. Op de meeste genoemde gebieden hebben de landen nog heel wat te verbeteren.