Poollicht

Inleiding
Ik heb gekozen voor dit onderwerp, omdat ik een artikel in de krant, het NRC zag staan. Dit leek mij een heel interessant onderwerp. Ik ben er toen meer over op gaan zoeken en ik kwam hele mooie plaatjes tegen. Dat maakte mij nog nieuwsgieriger. Mijn keuze stond vast, hierover wilde ik een verslag maken. Het lijkt mij fantastisch dat in het echt te zien. Bronvermelding. Dit zijn de bronnen die ik in mijn verslag heb verwerkt: - Het NRC handelsblad met een groot artikel. ZO een zaterdagsbijvoegsel. - De Zo Zit Dat, ergens in 1998. - Een NOS-tekst door Harry Geurts voor het KNMI. http//weerkamer.nl/weermarkt/geleerd/poollicht.html -
www.knmi.nl/voorl/nader/poollicht.htm - www.worldonline.nl/specials/weer/feno1.asp#pool - Van 2 bronnen kan ik de site niet meer achterhalen. Slotwoord. Ik heb niet al te veel moeite gehad met dit werkstuk. Wel heb ik er te lang over gedaan, en waarschijnlijk te laat ingeleverd. Dat komt, omdat ik mijn vader had gevraagd de plaatjes op zijn werk uit te printen. Hij was dit echter steeds vergeten. Hopelijk is dit niet erg. Hoe ontstaat het poollicht? Het poollicht, dat ook wel Noorderlicht of Aurora Borealis genoemd. Een schouwspel voor iedereen, maar echter niet voor iedereen te zien. Alleen bij de polen is dit fenomeen zichtbaar. Hoe ontstaat dit alles, en waarom is het alleen zichtbaar bij de polen. Het begint allemaal bij de zon. Wanneer er een zonne-uitbarsting is, dan worden er geladen atoomdeeltje het heelal ingeslingerd. Een aardmagnetisch veld zorgt ervoor dat deze deeltjes alleen bij de polen terecht komen. Daar komt het dan met grote snelheid binnen onze atmosfeer. Deze geladen deeltjes bevatten veel energie. In de eerste kilometers die zij in de atmosfeer maken, komen zij in botsing en wordt de energie overgedragen aan stikstof en zuurstof. DE energie komt op den duur weer uit de stikstof- en zuurstofmoleculen. Het wordt op 800 tot 1000 kilometer hoogte uitgestraald. Dit is het poollicht. Vaak is dit zichtbaar als een lichte gloed aan de horizon. Ook kan het licht zichtbaar zijn als bewegende bogen, stralen bundels, gordijnen van licht en soms zelfs vlammend. Hierboven is een plaatje van het poollicht zichtbaar. De Kans op een poollicht. Dit is redelijk ingewikkeld. De kans op een poollicht is het grootst wanneer er een grote activiteit op het oppervlak van de zon is. Om de 11 jaar is er op de zon zo’n actieve periode. In het jaar 1989 was er een hoogtepunt, en ook dit jaar was het weer heel goed en lang te zien. Wanneer zo’n zonnevlek naar de aarde is gericht kunnen de geladen deeltjes de aarde bereiken en een poollicht veroorzaken. Radiozenders op de korte golf worden een paar uur voor dat dit alles zal gaan plaatsvinden ernstig gestoord. In Nederland wordt ongeveer 7 dagen per jaar het poollicht waargenomen. Wanneer er echter een actieve periode is, dan kan het in Nederland wel 14 dagen per jaar zichtbaar zijn. Waar is het poollicht zichtbaar? Bij de Polen is dit fenomeen veel vaker zichtbaar. Echter niet als je op de Polen zelf staat, alleen wanneer je er een eindje vandaan staat. Het is vooral te zien in twee gordels rond de magnetische polen. Het poollicht vormt een ovaal rond elk van de magnetische polen. Ze zijn gefotografeerd vanuit satellieten en daardoor weten we nu dat er eigenlijk altijd poollicht is in deze ovalen. Op deze kaarten zie je dat noorderlicht het beste is waar te nemen vanuit Canada, Groenland en het noordelijkste deel van Noorwegen en Zweden. Heel soms is ook bij ons de weerschijn van het noorderlicht te zien. Vooral bij heldere winterdagen! Er zijn maar weinig mensen die het zuiderlicht gezien hebben, omdat de zuiderlichtovaal hoofdzakelijk boven onbewoonde gebieden op Antarctica ligt. De kleuren van het poollicht. De kleur van het poollicht hangt af van het soort atomen dat in de atmosfeer wordt gevonden. En de hoogte waarop dit gebeurt. Er is maar een beperkt gedeelte waar het poollicht kan ‘plaatsvinden’. Dat is tussen de 80 en 300 kilometer. De stroom van de deeltjes wordt zonnewind genoemd. Zoals eerder vermeld komen die deeltjes in aanraking met andere atomen. Wanneer zuurstofatomen door de zonnewind worden getroffen, zend dat een rood licht uit. Bij stikstofatomen een blauw of groen licht. De zuurstof- en stikstofatomen waaieren met enorme hoeveelheden bij elkaar door de atmosfeer. Als zo'n atoommassa getroffen wordt zorgt dat de ene keer voor een oplichtende band, dan weer voor een slap verlichte wolk, of een fel stralende bundel. Vorm en kleur kunnen voortdurend wisselen.