Popcorn

Op zaterdag 26 oktober 2002 gingen ik en Boyan naar het Chassé Theater in Breda om de voorstelling Popcorn van de toneelgroep ZEP te bekijken. Het verhaal ging over 2 moordenaars (Wayne en Scout de shopkillers) die een aantal moorden hadden gepleegd en naar een excuses zochten voor hun daden. Dit excuses was Bruce Delamitri, hij maakt Natural Born films en heeft net een Oscar gewonnen, als hij op diezelfde avond thuiskomt met playboymodel en actrice Brooke Shields staan plotseling de 2 beruchtste moordenaars van Amerika voor hem. Zij hebben ingebroken bij Delamitri en dwingen hem vervolgens op televisie te verklaren dat zijn films de oorzaak is van hun daden. Ondertussen lopen zijn producer (Karl Brezner), zijn vrouw (Ferrah met wie hij in een echtscheiding ligt) en dochter (Velvet) binnen en de 1e en 2e genoemden worden op brute wijze vermoord door Wayne (een van de moordenaars). Tijdens de voorstelling schrok ik soms vooral op het moment toen Wayne het hoofd van de bewaker uit zijn tas haalt ook de geweerschoten waren soms ietswat onverwachts waardoor ik schrok. Ook moest ik vaak lachen om de grappen en de manier waarop de spelers hun rol wegzetten. De momenten die er voor mij tussenuitsprongen, waren voornamelijk de moorden en de grappige teksten, omdat deze grappig waren en/of spannend. Bij binnenkomst zaten de er 3 spelers op een hele grote bank met een plastic tafeltje ervoor, ook stond er een kooi op het podium waarvan de voorkant open was die dienst moest doen als de vila van Delamitri. De manier van spelen was heel realistisch en niet echt fantasierijk maar wel grappig. De belichting was goed en speelde op sommige momenten een belanrijke rol. Een enkele keer zoals bijvoorbeeld bij het einde richten de spelers zich tot het publiek. Eerst zijn wij zeg maar het publiek dat kijkt naar het hele gebeuren op de televisie en op het einde vertellen ze hoe het met het karakter is afgelopen. Het genre is volgens mij een mengeling tussen tragedie en een komedie want op sommige momenten moet ik lachen maar er worden ook een paar mensen vermoord. De voorstelling heeft verschillende betekenissen, het is namelijk een voorstelling om te vermaken maar ook draagt het toneelstuk tijdens de voorstelling nog een boodschap uit, namelijk op het moment dat Wayne recht in de camera kijkt en zegt tegen de kijkende mensen: "ik geef je 60 seconden de tijd en als dan iedereen die kijkt zijn televisie uitzet vermoord ik niemand, als er toch een paar mensen blijven kijken vermoord ik iedereen inclusief mezelf" op dat moment zie je dat mensen toch blijven kijken en dat zette mij toch behoorlijk aan het denken over wat ik zou doen. Ik vond het een hele leuke voorstelling en ik ben er behoorlijk door aan het denken gezet. Ook vond ik het verrassend dat er nog twee bekende mensen in meespeelden. De voorstelling was leuker dan ik had verwacht want bij het uitkiezen van twee toneel stukken voor het vak CKV hadden Boyan en ik wel het idee dat het een leuke voorstelling zou zijn maar dat er zoveel zou worden gescholden en dat er ook drugs en sex in voorkwam wisten we niet. Ik denk dat ik nog wel een keer naar een voorstelling van de toneelgroep ZEP zal gaan omdat deze voorstelling een grote indruk op mij heeft gemaakt. Mijn eigen mening: Mijn eigen mening heb ik eigenlijk al gegeven op de vorige bladzijde maar toch zal ik hem nog een keer geven. Ik vond het stuk heel leuk en informatief. Het verhaal had niet echt een verrassende wending maar was toch best spannend. Ik ga niet vaak naar het Chassé Theater maar ik merkte dat ik dat toch maar eens vaker moest gaan doen omdat ik het heel leuk vond. Het toneelstuk had goede personages die zowel grappig als triest konden waren. Het leukste personage vond ik Brooke Shields eerst om de manier waarop ze Bruce Delamitri probeert te verleiden en daarna omdat ze gewoon voor de camera bleef lachen ondanks haar schotwond. Kort samengevat was het een geslaagde avond en zeker voor herhaling vatbaar.