Wolfraam

(inleiding?) De naam Wolfraam is afgeleid van wolf rahm wat wolfsschuim betekent. Deze naam werd gegeven door G. Bauer. De reden: bij de bereiding van tin verminderd de opbrengst door aanwezigheid van wolfraammineraal. Men noemde dat het wegvreten van tin, net zoals wolven hun prooi verslinden. In Engelse taalgebieden hebben ze het over de naam tungsten. Dit is afgeleid van het Zweedse tung sten, wat zware steen betekent. Er is voor de naam “zware steen” gekozen vanwege de grote dichtheid van het mineraal scheeliet waarin het element werd aangetroffen. Een mineraal is een gedeelte van de aardkorst. De afkorting van het element Wolfraam is heel simpel een hoofdletter W het atoomnummer is 74. Wolfraam is niet in een keer ontdekt. Axel Frederic Cronstedt, een Zweedse scheikundige, heeft het mineraal tung sten ontdekt. Hij sprak in 1758 het vermoeden uit dat het mineraal een nieuw element zou bevatten. Hij slaagde er alleen niet in dit aan te tonen. Hij stelde de naam tungsten voor voor het nog niet ontdekte element. Wolfraam werd voor het eerst aangetoond in 1779, in 1783 werd het voor het eerst als metaal bereid. De bereiding van Wolfraam. Wolfraamhoudende ertsen worden bewerkt dit is een proces wat wat moeilijk te beschrijven is. Vandaar dat ik daar niet verder op in ga. In ieder geval wordt het zo bewerkt dat er uiteindelijk een poedervormig metaal ontstaat. Door persen en walsen wordt metaal in draad- of plaatvorm verkregen. De wereldproductie hiervan bedraagt ongeveer 70.000 ton per jaar. Enkele gebieden waar mineralen worden gewonnen waar wolfraam in zit zijn in China, Canada, de Verenigde Staten en Rusland. In Europa zijn nog kleine reserves in, Frankrijk, Oostenrijk, Slovenië, Spanje en Tsjechië. Wolfraam is het metaal met het hoogste smeltpunt, namelijk 3680 Kelvin. We kunnen het daarom goed gebruiken voor bijvoorbeeld gloeidraad in gloeilampen. We kunnen Wolfraam ook gebruiken bij het vastzetten van gloeidraad op glas. Wolfraam heeft namelijk dezelfde uitzettingscoëfficiënt als glas. Dit betekent dat Wolfraam bij verwarming evenveel uitzet als glas. Iets zet uit omdat de deeltjes, waaruit een stof bestaat, bij verwarming sneller gaan bewegen. De deeltjes hebben dan meer ruimte nodig, de stof zet uit, wordt groter. Als je Wolfraam toevoegt aan staal krijg je een legering met een zeer grote hardheid en hittebestendigheid. Zelfs als ze gloeiend wordt blijft de hardheid. Gewoon staal zou zijn kracht verliezen. De legering is daarom zeer geschikt voor kogels en granaten. Ook de neus van een luchtdoelraket wordt van de legering staal en Wolfraam gemaakt. De legering van Wolfraam met tantaal, hafnium, niobium en/of zirkonium zijn heel hittebestendig en worden daarom gebruikt voor straalpijpen van raketten en straalmotoren. Ook kun je met de zeer grote hardheid van Wolfraamlegeringen snij en boorgereedschappen maken. Deze kunnen namelijk goed tegen hoge belastingen en hoge snelheden. (slot?)