Anorexia

Bronnen: · Internet: - www.sabn.nl : Website van de stichting anorexia en boulimie nervosa - www.hulpgids.nl/ziektebeelden/anorexia - www.eetstoornis.be - www.bvkm.nl : Belangen van kleine mensen: anorexia - www.hbvl.be : Het Belang van Limburg website · Encyclopedieën: - Spectrum Compact Encyclopaedia - De Grote Encyclopedie ‘99 - Encarta ‘98 · Kranten: - Het Laatste Nieuws van zat. 17 en zon. 18 November 2001 - Het Belang van Limburg van 13 juni 2001 Anorexia Nervosa 1. Wat is Anorexia Nervosa? Anorexia Nervosa, meestal afgekort tot Anorexia betekent: gebrek aan eetlust, door nerveuze oorzaken. Het komt voor bij allerlei ziekte toestanden. Het treedt meestal op bij meisjes in het begin van de puberteit. Gebrek aan eetlust is eigenlijk niet juist, want diegene die aan anorexia lijden hebben geen gebrek aan eetlust, ze proberen, gewoon niet te eten. Ze gaan hun hongergevoel zeer sterk onderdrukken.
2. Hoe herken je anorexia? Anorexiepatiënten eten iedere dag dezelfde dingen volgens een door zichzelf bepaald ritme. Als men hier ook maar eventjes van afwijkt, kan er grote paniek ontstaan. Sommige mensen hebben het moeilijk met zo'n ritme te onderhouden en hebben af en toe last van eetbuien, waarbij ze veel eten naar binnen werken. Hierna moet al het overtollige eten er terug uit, hiervoor gebruiken ze laxeermiddelen of braken ze het gewoon van zelf uit. De patiënten zijn soms extreem mager, maar toch vinden ze zichzelf te dik. Hoe lager hun gewicht gaat liggen, hoe banger ze worden om bij te komen. 3. Wat zijn de gevolgen? 3.1 Lichamelijk
Anorexia komt vooral bij vrouwen voor, hier is het grootste gevolg: de menstruatiestop. De hormonen nemen af tot het niveau van voor de puberteit. Het uitblijven van de menstruatie wil dus zeggen dat ze gedurende een tijdje onvruchtbaar zijn. Langdurig niet menstrueren kan lijden tot osteoporose, botafbraak, waardoor de kans op botbreuken toeneemt. Andere symptomen zijn: - de hartslag en ademhaling wordt trager - de bloeddruk daalt - moe, duizelig, lusteloos en zelfs depressief
Er wordt weinig voedsel in het lichaam verbrand, hierdoor gaat ook de lichaamstemperatuur dalen, waardoor ze last krijgen van koude, soms ook blauwe, handen en voeten. Doordat de lichaamtemperatuur daalt, ontstaat er een donsachtige beharing op het gezicht, op de armen, borst en rug. De huid wordt droog, schilferig en verslapt. Het haar kan ook beginnen uitvallen en het gebit verslechtert. Er kan zelfs oedeem, vochtophoping, in de onderbenen ontstaan, waardoor het spierweefsel kan worden afgebroken. De patiënten weten na een lange tijd ook niet meer wanneer ze honger hebben, of ze negeren dit gevoel gewoon. Ook hebben deze mensen last van slaapstoornissen: of ze kunnen moeilijk in slaap geraken, of ze zijn 's morgens al zeer vroeg wakker. Dit lossen ze op door 's morgensvroeg al aan het werk te gaan. Ze krijgen ook niet genoeg vitamines en mineralen naarbinnen. De ziekte kan ook lijden tot nier- en leverbeschadiging, sperkrampen, hartritmestoornissen en uiteindelijk een hartstilstand. Wanneer deze ziekte vele jaren duurt, kan er onherstelbare schade worden aangericht. 3.2 Sociaal
Deze mensen voelen zich geïsoleerd. De vermagering en het andere eetgedrag kan bij vrienden en familie wel bezorgdheid en/of onbegrip oproepen. De patiënten proberen hun eetstoornis altijd verborgen te houden door allerlei uitvluchten te verzinnen. Het voortdurend zoeken naar uitvluchten, lijdt vaak tot stress. Een doodgewoon etentje of verjaardagsfeest kan hun erg nerveus maken. De stress lijdt op zijn beurt tot kwetsbaarheid, onzekerheid en ze hebben last van voortdurende humeurwisselingen. De patiënten gaan zich op den duur afzonderen, ze gaan zich alleen nog bezighouden met hun gewicht en met hetgeen wat ze eten. Ze gaan in hun eigen, geïsoleerde wereldje leven. 3.3 Psychologisch
Ze zijn vaak depressief. Ze zijn zich ook niet bewust van lichamelijke signalen, zoals honger. De leraren merken meestal niets van de ziekte, want de schoolresultaten zijn goed tot uitstekend. Ze hebben een grote angst om te falen, waardoor ze instabiel staan t.o.v. de prestaties die ze in het dagelijkse leven moeten leveren. Ook hebben ze bijna geen of zelfs helemaal geen seksuele gevoelens. 4. Wat zijn de oorzaken? Hoe krijg ik het? 4.1 Algemeen

Er is niet slechts een oorzaak, maar er zijn er meerdere. Omdat het vaak voorkomt bij meisjes en vrouwen, zijn de verklaringen grotendeels gebaseerd op hun situaties. Maar ook mannen en jongens kunnen hieraan lijden. Het zal duidelijk worden dat verschillende onderstaande factoren een rol gaan spelen. 4.2 Maatschappelijk
Men denkt dat de reden, waarom steeds meer vrouwen aan eetstoornissen gaan lijden, ligt bij het feit dat een veranderde rol heeft gekregen in de westerse samenleving. Aan de ene kant, moet de vrouw nog voldoen aan het ideaal van de zorgende, zachtaardige moeder. Maar aan de andere kant moeten ze ook nog een loopbaan zoeken en daarvoor moeten ze natuurlijk studeren. Deze tegenstrijdige verwachtingen kunnen nooit lijden tot "het perfect zijn". Ook speelt de media een grote rol: als we naar tv-reclame, of eender welke andere reclame kijken zien we altijd slanke vrouwen. De vrouwen gaan hun hieraan spiegelen en ze willen dus allemaal slank zijn. Ze denken dat ze hiervoor minder moeten gaan eten. 4.3 Lichamelijk
Men veronderstelt dat lijnen, of diëten, één van de grootste lichamelijke oorzaken is, vooral wanneer er geen fel overgewicht is. Mensen denken dat ze te dik zijn en gaan dus minder eten, ze worden steeds strenger voor zichzelf. Ze gaan zichzelf een strikt eetpatroon opleggen, hierdoor komen ze in een vicieuze cirkel terecht. 4.4 Sociaal
Niet alleen de media speelt een grote rol in het ideale slanke beeld, ook de persoonlijke omgeving kan invloed hebben. Een ouder die lijnt, kan in sommige gevallen ook lijden tot lijngedrag bij het kind. Ook kunnen opmerking over het lichaam, uiterlijk, gewicht,….. lijden tot lijnen, in de meeste gevallen gaat het dan om ongezond lijnen. In sommige gevallen is een slank figuur noodzakelijk, bijvoorbeeld bij ballet en modellen. In deze gevallen lopen de vrouwen een zeer groot risico dat ze TE ver gaan in slankheid, ze willen altijd blijven afvallen, waardoor ze dan ook bij anorexia uitkomen. 4.5 Psychologisch
Mensen met anorexia of boulimie zijn nogal kwetsbaar en ze trekken zich van anderen meer aan dan van hun eigen, want in hun eigen ogen doen ze bijna nooit iets goed. De eetstoornis ontstaat meestal in de puberteit. De meisjes zijn in die periode erg onzeker en ze hebben ook weinig zelfvertrouwen. De onzekerheid gaat over de rol de nieuwe rol als vrouw, ze willen hun eigen meisjeslichaam zo goed mogelijk behouden en dus willen ze slank blijven. Soms ontstaat de eetstoornis ook na de puberteit, in zo'n geval heeft er meestal een bijzondere gebeurtenis plaatsgevonden die ze op de een of andere manier niet verwerkt krijgen (bvb. stopzetting van een relatie, overlijden van een dierbaar persoon, seksueel misbruik,….). 5. Hoe kan ik anorexia behandelen? Indien de patiënt jong is, kan men sneller genezen, maar anorexia is in de meestal gevallen niet alleen te behandelen, daarom moet er hulp gezocht worden. De eerste hulp die in geroepen wordt is de huisdokter, die wijst de patiënt meestal door naar een psycholoog, psychiater of een kliniek. Bij een van deze kan de behandeling worden uitgevoerd. Als de patiënt lijdt aan een ernstige ondervoeding, is therapie het beste wat helpt. De therapie is meestal gezinstherapie of groepstherapie. Gezinstherapie is er voor de jonge mensen die nog bij hun ouders wonen en bij wie de ziekte nog maar kort bestaat. Deze therapie gaat meestal samen met individuele therapie bij voor patiënt. Groepstherapie is meer voor boulimie-patiënten. Door hun ziekte voelen ze zich geïsoleerd en kunnen er dan met medepatiënten overpraten. Ze aanvaarden eerder kritiek van de anderen dan van de therapeut. Ook kan men geneesmiddelen gebruiken, voor anorexia zijn er niet echt medicijnen, vaak wordt er gewoon gebruik gemaakt van een kalmeringspil. Bijlage: krantenartikels
Het Laatste Nieuws van 17 en 18 november 2001: In het krantenartikel gaat het over topzwemster Yseult Gervy (22), die op enkele maanden tijd anorexia heeft overwonnen. Alles begon toen haar relatie totaal fout liep. In April van dit jaar woog ze nog 57 kg, 4 maanden later nog slechts 40kg. Ze had eerst nog niks door tot ze nog 42 à 43 kg woog. Ze stond om 5u 's morgens op om 3u te gaan lopen. Ze at bijna niks, maar trainde toch 12u per dag. Het trainingskamp in Juni werd een grote flop. De andere zwemsters roddelden en zeiden dat ze aids had. Als ze in de spiegel keek, vond ze zichzelf nog te dik. Het keerpunt kwam er toen ze alles vertelde aan haar vriend. Ze maakte ook meteen een einde aan de relatie en ging terug bij haar ouders wonen. Door dit voelde ze zich al veel beter, maar het duurde toch nog 2 à 3 weken vooraleer ze terug iets at. Ze ging fitnessen om spieren te kweken, maar aan zwemmen dacht ze nog niet. Pas toen ze over de 50kg woog ging ze zwemmen, maar dat was een grote tegenslag. Toen ze uit het water kwam, zag ze helemaal paars. Haar lichaam was nog niet bestemd tegen het koude water. Nu weegt ze al terug 54kg en ze leeft voor haar sport, want ze wil volgend jaar naar het EK in Berlijn. Ze herkent ook iemand die anorexia heeft, maar anorexia vind ze niet echt een probleem bij zwemsters. Boulimie is veel erger: "Meisjes die 6 à 7 borden leeg eten en dan voor 10 min. in de wc verdwijnen en alles uitbraken". Ze zou willen helpen, maar dat willen de meisjes niet. Veel vrienden heeft ze in die maanden verloren, slechts enkelen zijn haar blijven steunen, net zoals haar ouders en haar 2 broers. Ze heeft ook hulp gevraagd: "Ik heb gebeld voor hulp, maar ik moest 1 maand wachten op een psychiater. Je krijgt ruim de tijd om te sterven." Het Belang van Limburg van 13 juni 2001(www.hbvl.be): Jarenlang werd gedacht dat meisjes die zichzelf bijna doodhongeren last hebben van het opgedrongen slankheids ideaal, van de neiging tot perfectionisme of de angst voor volwassenheid. Onderzoekers van de Universiteit Utrecht komen nu met een andere verklaring: een bepaald gen zou mogelijk veroorzaker zijn van de vermageringsziekte anorexia nervosa. Moleculair farmacoloog R. Adan onderzocht het DNA van 145 anorexiapatiënten en vond bij zestien van hen een afwijking van het AgRP-gen. Afwijkingen in dat gen leiden tot een variatie in neuropeptide, een eiwit dat de etende mens laat weten wanneer hij vol zit. Te veel AgRP leidt tot vreet- en vetzucht. Te weinig van het gen kan een gebrek aan honger betekenen. Dat bij de verklaring van de eetstoornis niet alleen psychologische, maar ook biologische factoren een rol spelen, was al eerder aangetoond in buitenlands onderzoek. De kans op anorexia is een op de 200, maar als de ziekte in de naaste familie zit, is die kans één op 30. Amerikaanse en Britse onderzoekers vonden de afgelopen jaren een aantal keren een anorexia-gen, maar hun bevindingen werden volgens Adan na hernieuwd onderzoek niet bevestigd. Nieuwe studies met proefdieren en een tweede onderzoek met andere anorexiapatiënten moeten uitwijzen of het door de onderzoekers gevonden gen wel verband houdt met de eetziekte of dat er louter sprake is van toeval. Als zijn bevindingen kloppen, wil de moleculair farmacoloog proberen een geneesmiddel te fabriceren dat de werking van het gen nabootst.