Groninger museum, het gebouw

HET AANZICHT Het Groninger museum bestaat uit meerdere delen. Er het middelpunt wordt gevormd door een grote gele toren, ook wel de gouden toren genoemd. Daarnaast ligt een gebouw dat bestaat uit baksteen en metaal. Het onderste deel is een vierkant van baksteen. Daarop staat een ander deel van dit gebouw, de bovenste verdieping. Dit is rond en van metaal gemaakt. Het derde belangrijke gedeelte van het gebouw bestaat voor een groot deel uit metaal. Ditmaal metalen platen die geverfd zijn in verschillende kleuren. Deze kleuren en het patroon zijn op alle platen hetzelfde. Een deel van dit gebouw is ook van glas. Daarmee bedoel ik dan niet gewone ramen, maar ook een deel van de vloer is van glas gemaakt en er staan verschillende glazen muren van enkele meters hoog. Dit gebouw is ook niet statisch van vorm, maar juist heel gevarieerd met veel schuine vlakken. Geen twee ruitmes zijn gelijk van vorm of afmeting. Vooral de trap die je moet afgaan om in het eigenlijke museum te komen vind ik erg bijzonder. Die is helemaal ingelegd met kleine steentjes. DE LOCATIE Het eiland ligt volgens mij in de stadsgracht van Groningen. Het ligt dicht bij het station en is daardoor goed bereikbaar. Met de auto is het moeilijker, maar op loopafstand liggen twee parkeergarages. Het gebouw heeft een hele aparte vorm en lijkt op geen van de gebouwen in de omgeving, maar het staat er ook niet misplaatst.
DE FUNCTIE Het doel van dit gebouw was een museum dat niet alleen een museum was, maar tegelijk ook een kunstwerk. Hiervoor wordt het nu nog steeds gebruikt. Een deel van het museum is ook zonder toegangskaartjes toegankelijk. In dit deel bevinden zich het paviljoen en de museumwinkel. Het paviljoen is ook 's avonds geopend. In het museum is voldoende ruimte om de kunstobjecten ten toon te stellen en daar wordt dan ook gebruik van gemaakt. Verder vind ik niet dat een museum aan veel eisen moet voldoen. DE SCHOONHEID Het Groninger museum is een mooi gebouw, dat voor een deel bepalend is voor het gezicht van de stad Groningen. Het staat in een verder rustige omgeving waardoor het gelijk in het oog springt. Dit gebeurt echter niet op een storende manier, maar het fleurt de omgeving op. Het gebouw valt vooral op doordat het uit zulke duidelijk verschillende delen bestaat: de gouden toren, een gebouw dat bestaat uit baksteen en aluminium en tot slot een derde deel dat allerlei kleuren en vormen heeft. Bij dat gebouw lijken de metalen balken van binnen naar buiten door te lopen. BEOORDELING Het Groninger museum is een mooi gebouw om te zien en zeker geschikt als museum. De constructie laat echter zeker te wensen over. Een deel van de buitenwanden bestaat uit schuin aflopend glas. Hierboven gaan vaak duiven zitten omdat het overdekt is. Dit heeft als gevolg dat de ruiten smerig worden. Ze zijn echter zo moeilijk te bereiken dat ze haast niet schoon gemaakt worden. Een ander punt is dat de buitenkant voor een groot deel uit metaal bestaat. Dit metaal is gaan roesten door de regen. Een deel van de vloer in een van de ruimtes bestaat uit glas, met als idee dat je dan het water dat ongeveer 6 meter lager ligt onder je hebt. Dit glas gaat echter krassen en wordt op het laatst zelfs ondoorzichtig. Dat moet dus om de paar maanden vervangen worden. Tot slot liggen de onderste ramen slechts enkele decimeters boven het wateroppervlak. Dit heeft tot gevolg dat ze als het waterpeil stijgt, gedeeltelijk, onder water kunnen komen liggen. Dit is al eens gebeurd en toen zijn de ruiten geknapt. Hierbij verloor het museum de helft van zijn collectie. Volgens mij is het museum heel mooi en zeker een verrijking voor de stad Groningen, maar mankeert er nog het nodige aan de details. In het algemeen is het echter een zeer mooi en functioneel gebouw DE ARCHITECTEN: Het Groninger museum is ontworpen door drie verschillende architecten: Alessandro Mendini, Philippe Starck en Michele de Lucchi. Allesandro Mendini is naast architect ook designer, kunstenaar, theoreticus en dichter. Een eerste kenmerk van zijn werk is dat hij denkt dat versieren het uitgangspunt van ontwerpen moet zijn en dat mensen geen massaproducten meer willen. Verder vindt hij dat er geen grenzen zouden moeten zijn tussen de verschillende vormen van kunst. Hij zegt dat alles al eens is verzonnen en toegepast. Een derde kenmerk van Mendini is dat hij graag samenwerkt met andere kunstenaars. Op deze manier is niet alleen het Groninger museum tot stand gekomen, maar ook een heleboel andere gebouwen en andere kunststukken zoals voorwerpen en theatervoorstellingen. Philippe Starck is vooral beroemd in de design-wereld, een aantal van zijn ontwerpen, zoals de stoel 'Costes' en de citruspers 'Juicy Salif' zijn wereldberoemd. Hij is echter ook actief als architect en in de loop der jaren meegewerkt aan de bouw van meer dan 40 gebouwen over de gehele wereld. Michele De Lucchi is een jonge Italiaanse ontwerper en was de stuwende kracht achter de 'Gruppo Cavart' en een van de grondleggers van 'Memphis', de groep ontwerpers die in de jaren '80 een grote invloed uitoefenden.