Crowdsurfen

Je staat bij een popconcert te genieten van de muziek die keihard in je oren galmt. Ineens klimt er iemand op het podium. Die staat eerst een beetje raar heen en weer te springen en stort zich dan als een kamikazepiloot op van het podium, recht in het publiek. Als je hier onderstaat ben je zwaar de klos. Voor je goed en wel door hebt wat er gebeurd heb je al een Dr. Martensschoen of een legerkist van maat 45 in je gezicht geprent staan, een vinger in je oog of gewoon een kerel van 90 kilo op je hoofd. Geeft niks, vindt de trouwe concertbezoeker. Stagediven hoort bij popmuziek. Maar het kan dus best gevaarlijk zijn. Op grote popfestivals als Pinkpop en Lowlands is stagediven al jaren niet meer mogelijk. De afstand van tussen podium en publiek is dusdanig groot dat er geen enkele bezoeker meer op het podium kan klimmen. Ook staan er nog eens 20 bewakers tussen waar je liever geen ruzie mee krijgt. De laatste jaren heeft stagediven zich ontaard in crowdsurfen. Hierbij wordt de stagediver opgevangen door de uitgestoken armen van het publiek, en dat voert hem dan verder het publiek over. Maar een crowdsurfer hoeft daarvoor niet van het podium af te springen. Hij kan zich, vanuit elke plek in het publiek, een zetje laten geven zodat hij op de handen van het publiek terechtkomt en op die manier kan gaan surfen door het publiek. Misschien irritant voor het onderliggende publiek, maar lang niet zo gevaarlijk als stagediven. Het publiek wordt in een treinvaart gewaarschuwd als er een crowdsurfer aankomt. Door middel van klopjes op de rug weet je dat je je handen in de lucht moet doen omdat er iemand aankomt. En zo zwaar is het niet als de persoon door tientallen handen gedragen wordt. Toch is er op het crowdsurfen een verbod afgekondigd. Aanleiding voor dit verbod door concertorganisator Mojo is een vreselijk ongeluk op het Roskilde-Festival in Denemarken afgelopen jaar, tijdens een optreden van de Amerikaanse band Pearl Jam. Hierbij kwamen negen bezoekers om het leven in het gedrang voor het podium. Maar die gebeurtenis had niks met crowdsurfen te maken, zoals de directeur van Mojo, John Mulder, in Het Parool erkende. De werkelijke reden voor deze doden is het gedrang van het publiek om dichter bij het podium te komen. De organisatie was zo slim geweest de dranghekken in het beton te gieten, zodat ze niet verschoven konden worden. Dit had dus als gevolg dat mensen er letterlijk tegen zijn doodgedrukt. Waarom is het dan door deze gebeurtenis afgeschaft vragen veel bezoekers zich af? Omdat crowdsurfen volgens Mojo gevaarlijk is en leidt tot veel hinder en ergernis bij overige bezoekers. Bovendien kan het lichamelijk letsel tot gevolg hebben. Dat is natuurlijk wel waar, maar met het verbieden van crowdsurfen wordt wel mooi een festivaltraditie de nek omgedraaid. Er was dan ook veel commentaar op het verbod. Onderzoek van saucytrout.com wees uit dat veel mensen vonden dat een festival geen festival is zonder crowdsurfen. Dan even een paar procentuele gegevens: 30% van de mensen vond het verbod heel goed, 15% deed er zelf aan mee en was het er dus niet mee eens, 35% vond dat crowdsurfen gewoon met rust gelaten moest worden en 20% had er geen mening over. Al met al dus een kleine meerderheid van de mensen die tegen het verbod is. Een ander onderwerp was natuurlijk ook hoe de organisatie het crowdsurfen tegen wil gaan. Gaas over het publiek spannen ofzo? Lekker logisch. Stel de security ziet vanuit hun torentje iemand crowdsurfen. Denk je nou echt dat ze er op tijd bij zijn om die persoon bij zijn kraag te grijpen en het festivalterrein af te schoppen? Ik denk van niet, dus ik vraag me af of het hele verbod wel nut heeft. Als je een beetje bekend bent in de wereld van muziekclips, weet je dat het crowdsurfen vaak in die clips wordt gebruikt, zoals bijvoorbeeld in de clip ‘Alive’ van Pearl Jam. Het geeft mooie beelden van de concerten weer en je ziet duidelijk dat de crowdsurfers gewoon een zijn met het publiek. Tegelijkertijd lopen ze ook de kans op de grond te vallen, omdat een aantal bezoekers niet doorheeft dat er iemand aankomt, of gewoonweg geen zin heeft om zo’n zwaar iemand boven zijn hoofd te krijgen. En dan kun je als crowdsurfer vallen ja, maar meer dan een paar blauwe plekken hou je er vaak niet aan over. En trouwens, vanaf het moment dat je gelift wordt door de mensen om je heen om te gaan crowdsurfen, weet je dat je het risico loopt op de grond te vallen. Maar dat is juist een van de mooie dingen van een festival. Zodra je valt, word je door 20 paar handen weer opgeraapt. En ik kan het weten, want ik heb het zelf meegemaakt. Even ben je wel bang, maar voor je het weet sta je alweer met beide voeten op de grond en vraagt iedereen of het wel met je gaat. Echt super is dat. Ik kan me daarom ook niet voorstellen dat er mensen zijn die door crowdsurfers het gevaar lopen zwaar gewond te raken. Juist dit maakt het zo spijtig dat de organisatoren van festivals crowdsurfen verboden hebben. En als je het realistisch bekijkt, is het verbod op crowdsurfen ook heel erg selectief. Op een festival wordt enorm veel gerookt, geblowd en gezopen. Als je naast iemand staat met maar 20cm tussenruimte en die persoon staat te roken, is er geen ontkomen aan. Als je een hekel hebt aan rook, kun je er dus niks anders aan doen dan het te accepteren. Hetzelfde geldt voor dronken bezoekers. Hoe vaak ik het al niet heb meegemaakt dat er iemand op een paar centimeter afstand stond te kotsen van de drank en dat ik zijn hele maaginhoud uitgebreid kon staan bekijken. Daar zit ik toch ook niet op te wachten? En dan is er nog het ergste van alles, het pogoën. Hierbij staan de bezoekers midden in het publiek tegen elkaar aan te beuken als een stel op hol geslagen botsautootjes. Dat is pas iets waaraan je niet kunt ontkomen en waarbij je ongewild gewond kunt raken. Geloof mij maar, dat heeft al flink wat hersenschuddingen opgeleverd. En dan ineens het crowdsurfen verbieden? Een beetje zwak hoor. Iedereen weet immers dat een popfestival geen theekransje is!