The Princess Diaries 2: Royal Engagement (2004)

Filmverslag van: The Princess Diaries 2: The Royal Engagement Titel: Princess Diaries 2 Royal Engagement
Regisseur: Garry Marshall
Land: Amerika
Acteurs: Julie Andrews, Anne Hathaway, Chris Pine
Ik heb de film in de bioscoop gezien. Ik weet niet precies bij welk genre de film hoort. Het is wel een meidenfilm, maar ik weet niet of dat ook een bepaald soort genre is. Er was sprake van meerdere conflicten. Samenvatting: Mia Thermopolis (Anne Hathaway) keert samen met haar vriendin Lilly, terug naar het land Genovia om haar prinsessen-training te vervolgen bij haar grootmoeder Koningin Clarisse (Julie Andrews). Tenminste, dat denkt ze. Tot schrik van Mia blijkt dat zíj binnenkort koningin wordt en in het huwelijk moet treden.Dat moet van de regering, want als ze niet getrouwd is word Nicholas Deveraux koning van Genovia. Nicholas komt met zijn oom in het paleis van de koningin logeren. Prinses Mia verafschuwt Nicholas aanvankelijk, maar in haar dagboek kunnen we al snel lezen dat ze zich desondanks sterk aangetrokken voelt door deze irritante, maar bovenal zeer knappe verschijning. Gelukkig is er snel een geschikte vrijgezel gevonden: Andrew Jacoby de prins van Kensington. Mia gaat dan ook in op zijn huwelijksaanzoek. Maar ze mist toch iets, ze mist wat ze bij Nicholas wel voelt en wat ze bij Andrew niet voelt. Ook Nicholas voelt zich er tot Mia aangetrokken en besluit dat Mia getrouwd of niet getrouwd toch konigin mag worden, hij wil haar geen pijn doen. Mia gaat trouwen met Andrew, maar hij voelt eigenlijk ook niks voor haar, zo wordt het huwelijk afgeblazen. Mia wordt koningin zonder getrouwd te zijn, het parlement vindt dat ook goed. Aan het einde verklaart Nicholas zijn liefde aan Mia en komt het toch nog goed tussen die twee. Ook wordt Mia aan het einde tot koningin gekroond. De film speelt zich af op verschillende locaties, die niet ver van elkaar af liggen. In het paleis, in de tuin van het paleis, in een stad in Genovia. Al die plaatsen zagen er vrolijk uit en gaf de film een vrolijke sfeer. De spelers hadden gewone nette kleren aan en de vrouwen hadden koninklijke

jurken ,maar ook gewone moderne kleren . Er werd veel gebruik gemaakt van muziek. Bij veel stukken in de film werd muziek afgespeeld. De muziek past ook heel goed bij de film, vooral de teksten, die gaan over wat Mia denkt en wat ze mee maakt enzo. Volgens mij werd er geen gebruik gemaakt van speciale geluidseffecten. Personages: Mia thermopolis (Anne Hathaway) is 21 en gaat haar oma als koningin opvolgen. Ze moet nog leren om zich als prinses te gedragen, want ze wist pas vanaf haar 16e dat ze een prinses was en het is voor haar erg lastig om heel netjes te zijn. Ze is erg onhandig, wat soms tot erg grappige situaties kan leiden. Ze wordt verliefd op Nicholas , terwijl ze met Andrew gaat trouwen. Koningin Clarisse (julie Andrews) is de oma van Mia en koningin van Genovia. Ze geeft Mia prinsessen trainingen en dat is voor haar soms erg lastig. Wel houdt ze erg veel van haar kleindochter en soms leert ze ook nog wel eens dingen van haar kleindochter zoals: Shut up!!. Nicholas Deveraux (Chris Pine) is de concurrent van Mia in de strijd om de troon. Eerst doet hij erg vevelend tegen Mia, maar hij begint haar steeds leuker te vinden en wordt verliefd op haar. Hij wil niet dat Mia hem haat omdat hij de ‘kroon ‘ van haar wil afpakken en hij denkt dat zij een erg geode koningin kan worden dus wil hij geen strijd om de ‘kroon’ meer. Hij bekent Mia zijn liefde voor haar en zo komt alles toch nog goed. Er waren wel wat flashbacks (dit was een vervolg op de film princess diaries) waar je Mia en anderen zag, maar daar had je niet heel veel aan. De tijd was gewoon de tijd waarin wij nu leven, je zag dat aan de plaatsen waar de film zich afspeelde en aan allerlei moderne dingen. Het belangrijkste thema in de film was toch wel vriendschap en liefde. Ik denk niet dat de regisseur een bedoeling met de film had, die kan ik er in ieder geval niet achter vinden. De hele film boeide me gewoon, door de humor en hoe er gespeeld werd. Door veel humor in de film te stoppen kon je je aandacht er goed bij houden. Er is niet echt een scène die me heel goed is bijgebleven, en ik kan me ook niet zo goed meer herinneren hoe ze dat gefilmd hadden, ik vind dat de hele film gewoon goed opgenomen is. Ik heb een recensie gevonden op www.movieguide.nl Recensie: Princess Diaries 2 begint waar het eerder onvergetelijke avontuur van prinses Mia (Anne Hathaway) is geëindigd. Mia is er klaar voor om prinses van Genovia te worden. Wanneer zij samen met haar oma, koningin Clarisse (Julie Andrews), verhuist naar het koninklijke paleis, krijgt ze direct een nare verrassing te verwerken. Van Mia wordt verwacht dat zij als koningin de troon bestijgt. Alsof het nog niet genoeg is om te leren hoe je een land moet besturen, moet Mia ook nog een echtgenoot zoeken, want ze moet eerst trouwen voordat ze de troon mag bestijgen. Mia gaat dus dringend op zoek naar een leuke vent. Het zal niemand verbazen dat dit vervolg heel veel gemeen heeft met het eerste deel. Het is tenslotte een sequel. Maar een simpele herhalingsoefening is The Princess Diaries 2: The Royal Engagement gelukkig niet. Want er zijn leuke nieuwe hindernissen bedacht voor de jonge prinses, waarop zij zich weer met haar vasthoudende enthousiasme stort. Anne Hathaway is gegroeid in haar rol van tegendraadse prinses en spat nogmaals van het scherm af. Zij laat zich niet overschaduwen door oudgediende Julie Andrews. Allesbehalve zelfs, want de actrices halen het beste in de ander naar boven en hebben aanstekelijk veel plezier met hun personages en het vrolijke feelgoodverhaal. Ik ben het helemaal met de recensie eens. Deze recensie komt van www.sbsonline.nl Recensie Drie jaar geleden gaf The Princess Diaries een behoorlijk sprookjesachtig beeld van het koninklijk leven, maar in deel 2 is de realiteitszin helemaal overboord gegooid. We bevinden ons niet meer in New York maar in het fictieve landje Genovia, dat erg veel lijkt op het Amerikaanse ideaalbeeld van een Europese monarchie. Hoofdrolspeelster Anne Hathaway is daarbij niet de enige die weer op komt draven. Alles en iedereen is op herhalingsoefening, inclusief het verhaal. Prinses Mia baant zich opnieuw al stuntelend een weg door een aantal staatsverplichtingen en pakt iedereen in met haar no-nonsense aanpak. Ze stort zich weer op de verkeerde vent, terwijl die ander bij het happy end de zoen zal krijgen. Helaas is er meer chemie tussen de bejaarde Julia Andrews en Hector Elizondo dan tussen Anne en haar aanbidders. Dat ligt niet aan Hathaway, die een bijna nog stralender (en zelfs grotere) lach heeft dan Julia Roberts. Het zijn haar tegenspelers Chris Pine en Callum Blue die als kleurloze pionnen over het bord schuiven. Misschien probeert John Rhys-Davies dát met zijn overacteren te compenseren. Met deze recensie ben ik het niet eens, want ik vind dat Anne Hathaway en haar tegenspelers erg goed spelen.