Phone Booth (2002)

Phone Booth Algemene gegevens: 1. Titel: Phone Booth
2. Regie: Joel Shumacher
3. Producer: Zucker and Netter
4. Cast: Colin Farrell, Kiefer Sutherland, Forest Whitaker
5. Filmmaatschappij: Fox 2000 Pictures
6. Premiere datum: 12 juni 2003
7. Kijkwijzer: 8. Bijzonderheden: De première van deze film werd uitgesteld vanwege de scherpschutters in Washington eind 2002. Dit komt de film alleen maar ten goede omdat de toen nog onbekende acteur Colin Farrell inmiddels helemaal hot is in Hollywood. De film is in een rap tempo opgenomen, namelijk 12 dagen. 9. film gezien: op school, tijdens de filmnacht
10. genre: thriller
Plot: Stu Shepard, een snel, arrogant, liegend pr-mannetje, raakt in de problemen, als hij een telefooncel stapt. Hij belt elke dag, op hetzelfde tijdstip, in dezelfde telefooncel, zijn minnares Pamela. Zij is een beginnende actrice en Stu wil haar wel helpen, met al zijn ‘contacten’. Maar enige wat hij wil is met haar naar bed. Hij bluft en liegt tegen iedereen om zijn zaken te regelen, maar echte contacten heeft hij niet. Zijn gedrag en zijn affaire worden hem fataal, want hij wordt (na het gesprek met Pamela) gebeld. Hij neemt de telefoon in de telefooncel op en hoort een wrange, zelfverzekerde mannenstem. Deze man wil dat hij voortaan de waarheid zal spreken. Hij moet dus zijn affaire bekennen aan zijn vrouw. De ‘beller’ krijgt steeds meer macht over Stu, allereerst doordat hij een heleboel dingen weet over Stu’s leven. Verder kan hij hem zien, hij is dus in de buurt en bedreigt hem met een wapen. Hij bewijst dit, door een schot vlak voor de telefooncel te lossen. Ten derde, door een moord op een pooier. Deze pooier komt voor zijn hoertjes op, die ook in de telefooncel willen. Stu mag niet uit zijn telefooncel, dus biedt hij de pooier allemaal dingen aan om maar weg te gaan. Als de pooier de telefooncel kapot begint te slaan, vraagt de beller: ‘moet ik hem neerschieten, ja of nee?’ Onder grote druk zegt Stu ja, en wordt daardoor het centrum van de aandacht. Hij is opeens verdacht van moord en politie, media en de toeschouwers stromen toe. Nu kan Stu niet meer terug en als zijn vrouw en minnares op het toneel verschijnen, bekent hij alles. De politie probeert ondertussen te bemiddelen en Stu krijgt een idee. Hij belt zijn vrouw met zijn mobieltje, hierdoor weten de politie en Stu’s vrouw dat hij bedreigt wordt. De beller probeert macht over hem te houden, hij heeft namelijk een pistool bovenin de telefooncel gelegd. (hierdoor wordt Stu nog verdachter) Hij zegt dat hij moet kiezen, de beller schiet Stu’s vrouw of Pamela dood. De macht van de beller wordt gebroken, als Stu’s vrouw vertelt dat zij ook gebeld is door deze man. Door deze tip kunnen ze de man traceren. Stu is ondertussen uit de telefooncel gesprongen (met het pistool in zijn handen) en zegt: ‘schiet maar op mij, mij wil je hebben’. De politie schiet hem neer met een rubberen kogel neer om voor afleiding te zorgen. Ondertussen heeft de politie het nummer getraceerd en de man heeft ogenschijnlijk zelfmoord gepleegd. Als Stu echter ligt bij te komen in de ziekenwagen, verschijnt de echte beller. Hij heeft een onschuldig iemand vermoord en in de getraceerde kamer geplaatst De beller hoopt dat Stu van zijn gloednieuwe eerlijkheid heeft geleerd. Middelen: De film speelt zich af op één plaats: 53rd street en dan met name de telefooncel. Er wordt geen gebruik gemaakt van spectaculaire geluidseffecten of speciale belichting om spanning te creëren. De spanning wordt gecreëerd door de dialoog tussen de hoofdpersonages en hun daden. Bijna het enige geluid dat spanning veroorzaakte, was het stemgeluid van de man. Hij kon heel goed de sfeer bepalen, door even wat harder of zachter te praten. Er werd verder weinig tot geen gebruik gemaakt van muziek. En als het werd gebruikt, dan had niet als doel om spanning te creëren. Personages: Stu Shepard is een snel, arrogant pr-mannetje. Hij regelt zijn zaken druk bellend met twee mobieltjes op de straten van New York. Daarbij wordt hij geassisteerd door zijn nieuwe loopjongen. Tijdens de telefoongesprekken die Stu voert bluft en liegt hij alles wat los en vast zit bij elkaar om zijn ‘artiesten’ aan de bak te krijgen. Hij heeft een affaire en probeert met geld, bluf, leugen zijn arme afkomst te verbergen. De beller is een man met een missie. Hij kiest een aantal mensen die volgens hem een verkeerde manier leven. En probeert hen vervolgens met allerlei soorten middelen op het goede pad te brengen. Je krijgt informatie over deze twee personages door: wat ze zeggen, hoe andere reageren, hun acties en attributen. In de eerste vijf minuten van de film weet je al wie Stu is. Hij bluft en liegt tegen zijn klanten (door wat hij zegt en doet), de klanten nemen dit uiteindelijk aan.(hoe andere reageren) Verder heeft een duur Italiaans pak aan, twee mobieltjes en loopt alsof hij de wereld bezit. (door attributen en acties) De beller zegt welke redenen hij heeft, voor zijn handelen. (door wat hij zegt) Doordat Stu dit uiteindelijk opvolgt, geeft aan hoe uitgeslepen en slim de beller is. (hoe andere reageren). Verder onderstreept hij zijn eerdergenoemde redenen met acties, zoals schieten. (door acties) Thema: Het thema is volgens mij: zelfconfrontatie. Stu heeft een heel web van leugen om zich heen gebouwd. De beller confronteert hem hiermee, weliswaar met radicale middelen. Iedereen bouwt wel een eigen ruimte, werkelijkheid om zich heen. Hoe langer je in iets leeft, hoe meer je daarin begint te geloven. De regisseur wil laten zien dat veel mensen in hun eigen wereld leven. En hoe reageer jij, als je dit met loslaten. Hoe zou jij met een confrontatie van jezelf omgaan. De grootste vijand van Stu is niet de beller, de beller is maar een middel. Stu’s grootste vijand is hijzelf of beter gezegd wie hij denkt dat hij is. Boeiende werking: Het thema boeide mij vooral, zoals ik het hierboven heb uitgelegd: zelfconfrontatie. Het thema vind ik origineel, omdat ik nog nooit een film heb gezien met zo’n thema. Verder is keuze om de film op een plaats te filmen, heel origineel. Naast de beller is, volgens mij, de telefooncel ook een middel voor zelfconfrontatie. Je kunt niet meer weg, je moet nu handelen en je verdedigen. Het kan een telefooncel zijn maar ook de hele wereld, iedereen moet wel eens een confrontatie afleggen met zichzelf. Dan kan je ook niet meer vluchten, niet omdat er een telefooncel om je heen staat, maar omdat je nu eenmaal moet. Mensen kunnen heel lang vluchten, maar op een gegeven moment kan er niet meer gevlucht worden. En dan komt iedereen in een ‘telefooncel’. Kortom de telefooncel is een metafoor voor een/de plaats van confrontatie.
Het camerawerk en montage: Om de snelheid in de film te houden, wordt er gebruik gemaakt van geïntegreerde beelden en snel wisselen van plaats en steeds wendingen aan het verhaal. De geïntegreerde beelden zijn kleinere beelden, die het gewone beeld verschijnen. Hierdoor kom je als kijker toch in een andere ruimte, zonder dat de hoofdpersoon zich verplaatst. Verder is de film zo gemonteerd, dat je heel snel van de ene actie naar de andere actie rolt. Je ziet gelijk als er wat nieuws gebeurt, de film lijkt opgenomen door een nieuwsgierige toeschouwer. Verder kijk je ook vaak door de ogen de hoofdpersoon: Stu. Ondanks, dat de film zich afspeelt op een locatie, wordt door het camerawerk, montage, thema/script en goede acteerwerk het een van de beste film, die ik ooit heb gezien.