De overheid als opvoeder

De overheid als de opvoeder van uw kinderen? De overheid die u eens even zal vertellen hoe het moet. Niet echt een prettig vooruitzicht. En te recht. Temeer omdat de overheid nou ook weer niet zo’n goed voorbeeld geeft. Maar toch zijn we er bijna allemaal van overtuigd dat er wat moet gebeuren aan hangjongeren, alcoholmisbruik, hardrijders, kortom hufterig gedrag. Aanspreken
De overheid lijkt daar in eerste instantie de beste persoon voor om mensen aan te spreken op hun gedrag. Iedereen overkomt het wel eens dat hij door rood rijdt, bumperkleeft, scheldt of vloekt of rotzooi op straat gooit. Kortom iedereen heeft zich het recht verworven om van tijd tot tijd een hufter te zijn. De overheid die uw kinderen opvoedt
Maar is inmenging van de overheid op het gebied van het opvoeden van kinderen wel gewenst? Dat de overheid probeert uw kinderen op te voeden? Ouders die ervan overtuigd zijn dat zij het goed doen, vinden hoogst waarschijnlijk dat de overheid een slechte invloed heeft op hun kinderen. Voor kinderen die in meer of mindere mate door hun ouders verwaarloosd worden kan het wel nuttig zijn. Jongeren die zich bij gebrek aan een ouderlijk voorbeeld geen houding weten te geven, zouden die kunnen ontlenen aan de overheid. Goede voorbeeld? Dus geeft de overheid wel het goede voorbeeld? Willen we dat die jongeren opgevoed worden door een instantie die de zorg en het onderwijs verwaarloost en de inkomensverschillen vergroot? Ambtenaren stellen heus niet altijd het algemeen belang boven hun eigen carrière, nemen heus wel eens kantoorartikelen mee naar huis, rijden door rood, plassen tegen een boom, laten de vuilniszak buiten staan als de container vol blijkt of lachen om racistische moppen. En de overheid heeft nogal een de neiging om haar besluitvormingsprocessen en fouten die zij maakt onzichtbaar te maken. Die fouten worden, als ze toch uitlekken op een ander afgeschoven. Ook de leus “De samenleving, dat ben jij!” getuigt niet van een besef van eigen verantwoordelijkheid. ‘Ingehuurde’ aansprekers

Niemand kan en wil een ander op zijn gedrag aanspreken omdat hij of zij zelf ook wel eens een hufter is, inclusief de overheid. Omdat dat af en toe toch wat wringt zijn er instanties als meldpunten Pesten, Discriminatie, Racisme, Huiselijk Geweld, enzovoort. Ook bedrijfslijders zetten allerlei systemen in om hun werknemer in het gareel te houden. ‘Objectiviteit’ is daarvan het doel maar eigenlijk willen ze niet zelf hun mensen aanspreken. En dan is er nog de overheid. Veruit de grootste werkgever van het land. Die is zelf het spoor allang bijster, gezien het aantal coaches dat ze heeft ingehuurd. Opvoeden is een eerste taak van de ouders. De overheid zou het laatste redmiddel moeten zijn. We hebben dus zo met z’n allen het recht verworven om af en toe een hufter te zijn. Als de overheid echt de samenleving wil verbeteren zal ze eerst moeten toegeven dat ze zelf het goede voorbeeld moet geven. Ze zal dus moeten beginnen met eerst naar zichzelf te kijken voordat ze haar burgers mag aanspreken. Het zou om te beginnen helpen als ze zou toegeven dat ze soms ook een hufter is. Maar dat zou voor ons allemaal geen kwaad kunnen. bronnen: - http://www.sp.nl/nieuws/nwsoverz/div/algemene_beschouwingen2002.stm - http://www.communicatie-online.nl/images/8793.doc
Ingestuurd door rienkieboy@msn.com.