Aract expressionisme

Abstract Expressionisme 1. Abstract: Ook non-figuratief; zonder een herkenbare voorstelling; in tegenstelling tot figuratief. Expressionisme: Het expressionisme is eigenlijk een opvolger van het impressionisme. Schilders van het impressionisme gingen in hun werk steeds meer accent leggen op het gevoel, het hart, ten koste van de waarneming, de ogen. Zo werd de band met de werkelijkheid steeds zwakker: de kunstenaars gingen over naar het expressionisme. De afbeeldingfunctie slaat dus over naar de uitdrukkingsfunctie. Eigen woorden Het gaat bij het expressionisme dus niet zozeer of het zo goed lijkt of niet maar het gaat veel meer met welk gevoel je het werk maakt. Wat mensen er in zien is voor iedereen anders en dat maakt het ook naar mijn mening alleen maar leuker. 2. Expressionisme: Het expressionisme is eigenlijk een opvolger van het impressionisme. Schilders van het impressionisme gingen in hun werk steeds meer accent leggen op het gevoel, het hart , ten koste van de waarneming, de ogen. Zo werd de band met de werkelijkheid steeds zwakker: de kunstenaars gingen over naar het expressionisme. De afbeeldingfunctie slaat dus over naar de uitdrukkingsfunctie. Abstract: Ook non-figuratief; zonder een herkenbare voorstelling; in tegenstelling tot figuratief. 3. Het is een discussiepunt want niet iedereen is het met elkaar eens vele zeggen dat het nog steeds bestaat maar andere beweren dat het bestond van 1940 tot 1960. 4. Clyfford Still, Francis Bacon, Helen Frankenthaler, Franz Kline, Willem de Kooning en Jackson Pollock. 5. Voor het abstract expression kwamen Impressionisme: (ca. 1870-1880), Fauvisme: (1905-1908), Futurisme: (1909), Kubisme: (1910-1914), Dadaïsme: (1916) en Surrealisme: (1924). Na het abstract expressionisme Hyperrealisme van 1970 tot nu, Conceptuele kunst van 1960 tot nu, Postmodernisme 1970 tot heden en Nieuwe media 1970 tot nu. 6. Ik vind het best interessant omdat als je iets precies wil laten zien dan maak je er een foto van en binnen 1 seconden stuur je hem heel de wereld over. Vroeger voor het abstract expressionisme was dit natuurlijk nog niet aan de orde dus tijdens het realisme werden de doeken wel zo realistisch mogelijk gemaakt en dat is natuurlijk wel erg moeilijk en knap maar misschien is het wel moeilijker om iets op het doek te krijgen waarin je de vormen verandert en vereenvoudigt. 7. Dit is een werk van Willem de Kooning genaamd compositie. Ik vind het schilderij niet echt mooi, dit is niet echt mijn smaak. Het is erg rommelig, er zijn steeds maar kleine vlakke geverfd en er lijkt verder niet iets van een lijn in te zitten. Maar wat dan meteen wel het plus punt is van dit schilderij is dat je er na kunt blijven kijken doordat er zoveel door elkaar heen is en hij relatief kleine “kwasten”heeft gebruikt. Er zijn veel vrolijke en warme kleuren aanwezig en dat maakt het ook zeker tot een vrolijk schilderij. Maar de “kleur”wit is ook wel aanwezig wat het toch iets koeler maakt. Dit is een werk van Mark Rothko en de naam van het schilderij is helaas onbekend. Ik vind dit werk een stuk minder interessant als het vorige schilderij, dit is veel eenvoudiger veel simpeler en naar mijn mening ook veel saaier. Er zijn maar weinig kleuren gebruikt en de kleuren die gebruikt zijn zijn redelijk donker. In dit schilderij zit wel wat diepte dat komt door het gebruik van licht en donker bij de vlakken. Franz Kline – New York
Dit is een werk dat weinig kleur bevat, je ziet allen zwart en wit. Ik zelf vind het wel een leuker schilderij dan de vorige want in dit werk zijn meer dingen te zien. Meer lijnen en je kunt er langer na blijven kijken want je kan er van alles in zien en dat is in de vorige helemaal niet zo. Dit schilderij heeft wel wat diepte al is die heel beperkt. Die diepte komt volgens mij door de schuine zwarte lijn precies in het midden van het werk. 8. Action Painting is, vertaald, actief schilderen dat wil zeggen dat men echt niet zomaar met de kwast op het doek schildert terwijl het doek op een ezel staat. Nee bij Action Painting worden de schilderij op een andere manier gemaakt Herman Brood is een bekende Action painter hij legde zijn doek altijd op de grond neer en soms schilderde hij wat op het doek maar soms zwierde hij met zij kwast in de lucht om spetters op zijn werk te krijgen, hierbij raakte hij het doek niet aan. Het lijkt mij erg leuk om op deze manier een schilderij te maken maar dat heb ik nog nooit gedaan dus dat is misschien een leuk plan voor later. 9. Dit zijn enorme doeken die vaak zijn geschilderd in een kleur met diverse tinten. Soms zie je dan wel nog een paar lijnen door het werk heen. De grote vlakken zijn nog voorzien van andere kleuren die de grote vlakken iets levendiger maken en het werk wat interessanter. Zelf heb ik net zo’n doek beschouwt en vond er eigenlijk helemaal niks aan. Het is te makkelijk om te zeggen dat het erg makkelijk is om op deze manier te schilderen want dat zou je ook over action painting zeggen maar het resultaat van Colorfield Painting vind ik in ieder geval erg saai en simpel. 10. Ik denk dat de schilder zich enorm moet vervelen en bijna is slaap moet vallen, ook moet hij een heel saai leven lijden en zo arm zijn dat hij wel een groot doek kan kopen maar niet over veel kleuren beschikt. Ook moet hij absoluut niet creatief zijn. (Je merkt al dat dit niet mijn stijl is) 11. Hij is op het idee gekomen door het “automatisch schilderen”uit het surrealisme. 12. Als ik zou moeten kiezen uit de schilderijen die ik heb beoordeeld kies ik toch voor het eerste schilderij, ondanks dat ik het niet zo geweldig mooi vind. Het is wel een schilderij waar je lang naar kunt kijken en het is een vrolijk schilderij. Als ik zo zou mogen kiezen dan zo ik graag een Herman Brood hebben, zoals gezegd vind ik Action Painting best wel grappig en de schilderijen van Brood vind ik er altijd wel mooi uit zien dus vandaar.
Opdracht 2 Herman Brood Ik heb voor Brood gekozen omdat ik hem een interessant leven vond hebben en omdat hij een van de bekendere Nederlandse schilders van de laatste tijd was. Jeugd Herman brood werd op 5 november 1946 geboren in Zwolle. Hier leerde hij de muziek kennen. Als jongen luisterde hij veel naar Chicago blues, Slim Harpo en Howlin’ Wolf. Later kwam daar Jazz bij, Cool Jazz en Bebop. In zijn jeugd nam hij ook zijn eerste pianolessen. Na zijn middelbare school verlaat Brood Zwolle, om te gaan studeren aan de academie voor Beeldende Kunsten te Arnhem. Muziek begint steeds belangrijker te worden en hier begon zijn muziekcarrière dan ook. Hij begon zijn eerste bandje in 1964 “The Moans”(het latere Long Tall Ernie & the Shakers) waarin hij onopvallend de piano bespeeld. Hij trad met deze band geruime tijd op in West-Duitsland. Hij bleef bij deze band, totdat hij in 1967 op uitnodiging van Harry Muskee toetrad tot de Drentse bluesgroep Cuby & The Blizzards, waar hij eveneens de piano bespeelde. Hij doet mee op het inmiddels legendarische album “Groeten uit Grollo” en begeleidt onder meer; Eddie Boyd, Van Morrison en John Mayall. Met Cuby & The Blizzards treed hij onder andere op in de Duitse legerbases. Hier werd Brood voor het eerst door soldaten in aanraking gebracht met “Speed”. Dit was echt een drug voor wachtlopers en muzikanten. Toen de platenmaatschappij vernam van Brood zijn uitbundig drugsgebruik, werd de samenwerking met de Blizzards verbroken. De jaren hierna verblijft Brood in de gevangenis, voor handel in LSD, of hij zat aan de Middellandse Zee. Op muzikaal gebied wordt echter weinig van hem vernomen. Toch speelt Brood enkele jaren later, namelijk in 1974 mee met het afscheidsoptreden van de Blizzards in het VARA-televisieprogramma Nederpopzien. Hierna verschijnt hij een tijdje als pianist in de formatie ‘Stud’. Wanneer hij hier weer vandaan is neemt hij met de band ‘Vitesse’ ook een plaat op, waarnaar hij weer vertrekt. Brood in de schilderkunst In 1986 acteert hij in het toneelstuk Kamikaze, dat zich afspeelt in een rijdende en geblindeerde autobus, maar de kleurenblinde zanger ging zich toch wat meer bezig houden met zijn nevenactiviteiten als kunstschilder, die hij eveneens beoefende met injectienaald en spuitbus. Hij wordt ook in de kunstwereld omarmd als een publieks-en medialieveling. Hij
zag de kunst niet los van zijn status als rockster. Hij zei: “Ze vinden je leuk zingen, dus willen
ze een schilderij in huis halen als een soort veredelde handtekening.” Met dezelfde ongekunstelde rauwheid waarmee hij zijn rocksongs schreef, schilderde Herman Brood. Qua stijl sloot hij aan bij de wilde punk van de After Nature-beweging die alleen in leeftijd van hem verschilde. Broods expressieve stijl kwam gevoelsmatig tot stand. Zó gevoelsmatige dat hij volgens critici zelf nooit in staat is geweest er iets zinnigs over te zeggen. Brood werd beschouwd als een vruchtbare kunstenaar, wiens nukken en kuren hem ervan weerhielden een gestadig oeuvre op te bouwen. Hij zette zijn werk af via bevriende galeries (zie bron 4), maar tot aankopen vanuit de museumwereld leidde dat niet. De verkoopcijfers van horloges, ontbijtborden, stropdassen en muismatten met zijn werk verzwakten Broods positie in de kunstwereld. En zijn eigen uitspraken droegen bij aan die beeldvorming: “Een schilderij kan niet mislukken. In de kunst bestaat mislukking niet. Wie kan mij vertellen wat mooi of niet mooi is, of kitsch of kunst?” Zijn werk als schilder begint in de jaren ’90 steeds succesvoller te worden en is ook veel winstgevender. Maar ondanks zijn succes in de schilderkunst gaat Herman Brood gewoon door met zijn muziekcarrière. Hier lag dan ook zijn echte hartstocht. “De uitdaging blijft altijd een goede popsong te schrijven. Het spelen in een rockband is voor mij het ultieme creatieve gebeuren. Als ik mag kiezen tussen naar ‘De nachtwacht’ kijken en ‘Iggy Pop’ zien, dan is mijn keuze voor ‘Iggy Pop’ niet moeilijk. Een compacte wereldhit wilde Brood nog schrijven. “Als ik dat gedaan heb, kan ik met een gerust geweten de kist in.” Volgens Bart Chabot, een hele goede vriend van Brood, nam hij geen drugs om in het creatieve proces zijn bewustzijn te verruimen. Wel gebruikte hij speed om de vermoeidheid te onderdrukken. Slaap was zonde van de tijd. “ Dat de zon ondergaat neem Herman voor kennisgeving aan. Er moet altijd weer een schilderij of nieuw nummer worden gemaakt. De enige reden om te stoppen is dat het lichaam instort.” De levensgenieter zocht de grenzen van zijn lichaam. Alle extremiteiten maakten zijn leven tot een lange serie anekdotes, waarvan de decors wisselden van Amsterdamse bordelen ten Chinese restaurants tot de sloppenwijken van Kingston en New York. Zijn eigen huiselijk geluk vond hij in een pluk watten, een eetlepel en injectiespuit op de ontbijttafel. Depressies bestonden niet voor Brood, daar waren middelen voor, en verder moest niemand zeuren. Mening abstract expressionisme Ik vind het moeilijk om een mening te hebben over het abstract expressionisme want ik vind Action Painting wel erg interessant, niet altijd mooi natuurlijk, maar het Colorfield Painting vind ik erg slap, simpel en saai. Verder vind ik het abstract expressionisme wel zeker zeer goede bedrage leveren aan de kunst, foto’s kunnen we maken als we iets precies willen laten lijken dus als we dan iets willen laten zien op een andere manier is dat natuurlijk een stuk interessanter.