Sint Joris en de Draak

Paolo Uccello leefde in Italië, ten tijde van de Renaissance. Hij schilderde ‘Sint Joris en de Draak’ rond 1460. Er zijn verschillende versies. VERSIE 1: het land werd door een draak getiranniseerd. Dagelijks verslond hij twee schapen, die hem geofferd werden zodat hij zich rustig houden zou. Toen de laatste schapen in dit land verdwenen waren eiste de draak mensenoffers. Als eerste viel het lot op de dochter van de koning. Maar Sint Joris viel de draak met een lans aan en verwondde het. Hij beloofde de koning en het volk dat hij het ondier doden zou als zich iedereen door hem zou laten dopen. Toen koning en volk akkoord gingen doodde hij het ondier en op die dag lieten zich 15.000 mensen dopen. VERSIE 2: een klein, vredig koninkrijk had te maken met een draak. Deze draak had eerst de hele visvijver van het rijk leeggegeten en daarna was hij aan de schapen begonnen. Elke week had hij een schaap nodig. Het offeren van het schaap was een schouwspel geworden voor de inwoners van de stad. Na een tijdje raakte het publiek verveeld, wilde wel eens wat anders zien dan de draak die een schaap verorberde. Er werd besloten om de draak gevangenen te voeren. Maar de gevangenen raakten op en er moest iets nieuws bedacht worden. Er werd besloten meisjes aan de draak te voeren. Elke week moest het lot bepalen welk meisje aan de draak geofferd werd. De hele stad vond dat weer leuk. Op een dag was het de beurt aan de dochter van de koning om door de draak opgegeten te worden. Dit vonden alle inwoners nog leuker. De koning en de prinses waren heel verdrietig maar ze konden er niets aan doen. De bevolking had op de tribunes op de stadsmuren plaatsgenomen, het prinsesje was buiten aan een paal gebonden en er was muziek. De draak wilde net beginnen toen er een paard met een ruiter aan kwam. De ruiter (Sint joris dus) doodde de draak. Ineens realiseerde het volk zich hoe slecht ze wel waren en iedereen bekeerde zich. Het schilderij: Links staat de prinses die de draak aan de leiband houdt. Rechts sint joris (of de heilige georgius zoals hij ook wel wordt genoemd)op zijn paard die de draak aanvalt. De achtergrond is heel griezelig, Uccello schilderde een stormachtige lucht, een vreemde grot en rare plantjes op de grond. De schilder zag de draak als een knobbelig wezen op twee poten met een vreemde staart en schietschijven op zijn vleugels.